راهبرد جهاد فرهنگى در تقابل با ناتوى فرهنگى

اشاره

مربیان ش 24

  راهبرد  جهاد فرهنگى در تقابل با ناتوى فرهنگى

اشاره

در سال 1999 م. خانم فرانسيس استيونر ساندرس از متخصصان جنگ جهانى‏دوّم با نوشتن كتاب »جنگ سرد فرهنگى« به افشاى ماهيّت ناتوى فرهنگى ونقش آن در فروپاشى شوروى سابق پرداخت، و اين اعلان خطرى براى همه‏كشورهاى اسلامى به‏ويژه جمهورى اسلامى ايران بود. اين نوشتار ضمن اشاره‏به خطر و ويژگى‏ها و اهداف ناتوى فرهنگى و اخطار مقام معظم رهبرى نسبت‏به خطر بزرگ ناتوى فرهنگى، درصدد تبيين اين مطالب است: تأكيدآموزه‏هاى دينى بر جهاد فرهنگى، الزامات و ضروريات و چالش‏هاى جهادفرهنگى، و تبيين راهبردها و راهكارهاى جهاد فرهنگى در تقابل با ناتوى‏فرهنگى.

كليد واژه‏ها: ناتوى فرهنگى، جهاد فرهنگى، راهبردها و راهكارها.

 ناتوی فرهنگی چیست؟

در سال 1999 م (هشت سال پيش) خانم »فرانسيس استيونر ساندرس« از متخصصان جنگ‏جهانى دوّم كتابى با عنوان »جنگ سرد فرهنگى« منتشر كرد و به نقش سازمان سيا دراستفاده از روش‏هاى نرم فرهنگى در ابعاد مختلف آن پرداخت، و ناتوى فرهنگى را استراتژى‏فرهنگى سازمان سيا ناميد.

از نظر خانم »ساندرس« سازمان سيا در مقام »وزارت فرهنگ بلوك غرب« عمل مى‏كرد وتوانست كنگره آزادى فرهنگى را در ژوئن 1950 م با حضور يكصد نويسنده از سراسر جهان‏در برلين تأسيس كند، از مهم‏ترين اقدامات اين كنگره، آزادى فرهنگى و ايجاد نشريات عليه‏مخالفان بود، كه توانست در فروپاشى شوروى موفق شود.

نيكسون، رئيس جمهور اسبق آمريكا گفته بود: »ما در رقابت با شوروى بايد در دو جبهه‏پيروز شويم: اقتصاد و ايدئولوژى.« [فرانسيس استونر ساندرس، جنگ سرد فرهنگى، بنياد فرهنگى پژوهشى غرب‏شناسى، ص 2.]  بر اين اساس برخى بر اين عقيده‏اند كه عامل اصلى‏فروپاشى شوروى، جنگ فرهنگى بود كه با مهارت كامل و با صرف هزينه‏هاى گسترده، بردانش، بينش و رفتار مردم، نخبگان، مديران و دولتمردان شوروى و بلوك شرق تأثير گذاشت‏و سرانجام بلوك قدرتمند شوروى را از هم متلاشى كرد. [بهشتى‏نژاد، مهدى، ناتوى فرهنگى در تقابل با هويت اسلامى وملّى، هفته‏نامه پرتو، شماره371، اسفند 85، ص4.]

ويژگى‏هاى ناتوى فرهنگى

ناتوى فرهنگى به دليل ويژگى‏هاى خود از پيچيدگى خاصى برخوردار است و خطرش‏افزون‏تر از ناتوى نظامى است و قهراً مقابله با آن نيز با مشكلات بيشترى مواجه خواهد بود.اين ويژگى‏ها عبارتند از:

1. نامحسوس و نامرئى بودن اقدامات، فعاليت‏ها و تجهيزات مخصوص به خود.

2. به ظاهر رسمى و قانونى بودن؛ مانند توليد و نمايش فيلم، انتشار كتاب و مجله وروزنامه، سخنرانى، مباحثه، شعر، رمان، عكس و… در قالب ترويج فرهنگ و هنر و تبادل‏انديشه و تضارب آراء.

3. دراز مدت و دير پا بودن و ماندگار در روح و فكر و تخريب انديشه‏ها.

4. هدف گرفتن فرهنگ به عنوان سنگ زيرين و پايه اصلى جامعه و نسخ هويت اسلامى وملّى و بيگانه كردن انسانها از خود.

5. استفاده ازتمامى حربه‏هاى سياسى، اقتصادى، نظامى، روانى، تبليغاتى و… .

6. با برنامه عمل كردن و داشتن طرح و برنامه در فواصل كوتاه مدت، ميان مدت و درازمدت؛ برنامه‏هايى با عنوان: ايران‏شناسى، اسلام‏شناسى، شيعه‏شناسى، عاشوراشناسى وفرهنگ انتظار.

7. استفاده از ابزارها و امكانات تكنولوژيكى گسترده و متنوع با تخصيص بودجه‏هاى‏كلان. [پيشين.]

8. استفاده از ادبيات و الفاظ مردم‏پسند، مانند: آزادى، دموكراسى، حقوق بشر، امنيت،پيشرفت، تمدّن، توسعه و تبادل فرهنگى و… .

9. بهره‏گيرى گسترده از مواد مخدّر، سايت‏هاى مستهجن و فساد و فحشاء.

10. سود جستن از شيوه‏هاى نوين و متنوع، مثلاً امروز نمى‏گويند: »دين افيون جامعه‏است« بلكه مى‏گويند: »دين بايد خصوصى شود و به درون خانه‏ها برود و از صحنه اجتماع وسياست خارج گردد«، به همين جهت در فرانسه و تركيه منع حجاب مى‏شود و برخى كشورهادرب مساجد را مى‏بندند.

11. حرمت شكنى و توهين به مقدسات، مانند: توهين به ساحت قدس پيامبر اعظم(ص)با نوشتن كتاب توسط سلمان رشدى مرتد و انتشار كاريكاتور در كشور دانمارك، و توهين به‏قرآن و… .

هدف ناتوى فرهنگى

دشمن، عقبه جمهورى اسلامى ايران يعنى اخلاق اسلامى، ايمان و توكل به خدا، ارزش‏هاى‏الهى و علاقه به اسلام را هدف قرار داده و با شعار دهكده جهانى، جهانى‏سازى و… . به صدورآزادانه فرهنگ مصرفى، گسترش ضد ارزش‏ها، تحميل سبك زندگى غربى و نابودى‏سنت‏هاى اصيل فرهنگى در زير چرخ مدرنيته و ديجيتالى شدن زندگى روى آورده است.فرياد بلند ناتوى فرهنگى عارى ساختن جهان اسلام از هويت انسانى – اسلامى و نيز براندازى‏نظام جمهورى اسلامى است، دشمن اين هدف استراتژيك را به صراحت بيان كرده است.

»ديويد كيو« مأمور سازمان سيا مى‏گويد:

مهم‏ترين حركت در براندازى جمهورى اسلامى ايران، تغيير فرهنگ فعلى ايران است و مامصمّم به آن هستيم. [خرم، مسعود، هويّت، ص 18.]

شجاع‏الدين شفا، ضد انقلاب مقيم خارج مى‏نويسد:

اصولاً استراتژى جديد ما مبارزه فرهنگى است. ما بايد بينش مردم را عوض كنيم تا جمهورى‏اسلامى ساقط شود. [ر. ك. نفوذ و استحاله، معاونت سياسى نمايندگى ولى فقيه در قرارگاه ثاراللَّه، ص 17.]

شيوه‏ها و ابزارها

هدف ناتوى فرهنگى روشن است. او براى رسيدن به اين هدف، شيوه‏ها و ابزارهاى گوناگون ومتنوعى به كار گرفته است؛ شيوه‏هايى مانند:

1. تربيت دست‏آموزها و مهره‏هايى چون: سياستمداران، اساتيد دانشگاهها، دانشجويان‏فارغ‏التحصيل غرب، تاجران، صاحبان قلم، هنرمندان و شاعران.

2. ارائه الگوها و نمونه‏ها و ترويج فرهنگ غربى مبنى بر برهنگى و بى‏حجابى.

3. تبليغ فراماسونرى، بهائيت، ترويج سكولاريسم و پشتيبانى احزاب و گروههاى همسو.

4. تشكيل مسابقات بين‏المللى ادبى، هنرى، علمى، ورزشى و… منطبق بر ارزش‏هاى‏غربى.

5. اعزام مستشاران خارجى و شركت‏هاى چند مليتى.

6. طرح و تفسير دموكراسى به شيوه غربى و ترويج فرهنگ تسامح و تساهل و بى‏تفاوتى واز بين بردن غيرت دينى و ملّى.

7. تقدس‏زدايى و حمله به ارزش‏ها؛ اهانت به خدا، پيامبران، قرآن، دين، ائمه اطهار(عليهم‏السلام) ولايت فقيه، روحانيت و مقدسات.

8. امام‏زدايى و ولايت‏ستيزى و تهاجم به اصل ولايت فقيه.

9. شايعه‏پراكنى و ايجاد جنگ روانى.

10. ايجاد بحرانهاى اخلاقى و معنوى توسط شبكه‏هاى فساد و فحشاء.

11. ايجاد روحيه يأس و نااميدى.

12. بدبين كردن مردم نسبت به مسئولان نظام و روحانيت.

13. تيره و مبهم نشان دادن آينده انقلاب اسلامى و ناكارآمدى دين در اداره جامعه.

و ابزارهايى چون خبرگزارى‏ها، مطبوعات، رسانه‏هاى خبرى (راديو، تلويزيون) سينما وتأتر، مواد مخدر، كالاهاى صادراتى، اينترنت، سايت‏هاى مستهجن، CDهاى فاسد و… رابه‏كار گرفته است.

اخطار و هشدار

مقام معظم رهبرى در دهه دوّم انقلاب اسلامى هشدارهاى لازم را داده‏اند. ايشان ابتدابحث تهاجم فرهنگى، سپس شبيخون فرهنگى، و در پايان دهه 1370 بحث فروپاشى‏شوروى را مطرح كردند و در 85 / 8 / 18 نسبت به خطر ناتوى فرهنگى هشدارهاى لازم‏را بيان داشتند و فرمودند: هدف قدرتهاى استكبارى از تهاجم فرهنگى عليه انقلاب اسلامى،بى‏اعتقاد كردن نسل نو به دين، اصول انقلابى و تفكّر فعالى است كه دشمنان اسلام را به‏هراس انداخته (است). [نسل كوثر، ص 191.]  هدف اين است كه… به اصل انقلاب ضربه بزنند. [همان.]  من به شما عرض‏كنم تسلّط فرهنگى از تسلّط اقتصادى و از تسلط سياسى هم خطرناك‏تر است. [سخنرانى در ديدار با مردم اراك.]

امام خمينى(ره) فرمود: ما از حصر اقتصادى نمى‏ترسيم، ما از دخالت نظامى نمى‏ترسيم؛آن چيزى كه ما را مى‏ترساند وابستگى فرهنگى است، استقلال و موجوديت هر جامعه ازاستقلال آن نشأت مى‏گيرد و ساده‏انديشى است كه گمان شود با وابستگى فرهنگى، استقلال‏در ابعاد ديگر يا يكى از آنها امكان‏پذير است. [صحيفه نور، ج 12، ص 54، سخنرانى 59 / 2 / 1.]

جهاد فرهنگی

براى مقابله با »جبهه ناتوى فرهنگى« جز اقدام به جهاد فرهنگى گسترده راهى باقى نمانده‏است. يك بسيج همگانى لازم است. خواص، نخبگان و فرهيختگان رسالتى سنگين بر دوش‏دارند. امير مؤمنان(ع) در موارد گوناگون در نهج‏البلاغه به اين مسأله اشاره دارد و مى‏فرمايد:

اَللَّهَ اَللَّهَ فِى الْجِهادِ بِاَموالِكُم وَ اَنفُسِكُم وَ اَلسِنَتكُم فى سَبيلِ اللَّهِ. [نهج‏البلاغه، نامه 47، بند 6، ترجمه محمد دشتى، ص 559. همچنين به حكمت 373، ص 718 و 374، ص 718 و375، ص 720 مراجعه شود.]

خدا را! خدا را! درباره جهاد با اموال و جانها و زبان‏هاى خويش در راه خدا.

الگوى جهاد فرهنگى پيامبر اعظم(ص) و اهل بيت او هستند. از ويژگى‏هاى پيامبرخدا(ص) خستگى‏ناپذيرى او در اين راه بود. آن حضرت با وجود همه تهمت‏ها، تكذيب‏ها وتهديدها از جانب مشركان و دشمنان كينه‏توز سيزده سال در مكه و ده سال در مدينه به نشراسلام پرداخت و بر راه و سخن خود پايدارى كرد تا سرانجام پيروز شد. امام على(ع) در مورداين حركت فرهنگى رسول گرامى اسلام(ص) فرمود:

اَرسَلَهُ داعياً اِلَى الْحَقِّ وَ شاهِداً عَلَى الخَلقِ، فَبَلَّغَ رِسالاتِ رَبِّهِ غَيرَ وانٍ وَ لا مُقَصِّرِ، وَ جاهَد فِى‏اللَّهِ اَعداءَهُ غَيرَ واهِنٍ وَ لا مُعَذّرٍ. [نهج‏البلاغه، خطبه 116، ترجمه محمد دشتى، ص 225.]

خداوند پيامبر(ص) را فرستاد تا دعوت كننده به حق، و گواه اعمال خلق باشد. پيامبر(ص)بدون سُستى و كوتاهى، رسالت پروردگارش را رسانيد، و در راه خدا با دشمنان بدون‏عذرتراشى جهاد كرد.

الزامها و ضرورت‏هاى جهاد فرهنگى

جهاد فرهنگى با مشكلات و سختى‏هاى فراوانى رو به رو است و با جهاد نظامى تفاوت بسياردارد، به همين دليل »جهاد اكبر« ناميده شده است. اين سختى‏ها عبارت است از: شنيدن‏تهديد و تكذيب و تهمت [ر. ك. احقاف، آيه 21.]  كه شخص بايد از آبرو گرو بگذارد؛ رو به رو شدن با قوم جاهل‏و نادان [ر. ك. احقاف: آيه 23.]  كه از منطق بى‏بهره‏اند؛ نتيجه جهاد فرهنگى تدريجى است نه آنى، بايد صبر كرد تابه ثمر بنشيند، گاه همانند نوح پيامبر 950 سال تلاش و تبليغ مى‏كند، امّا نتيجه‏اش ايمان‏آوردن گروه اندكى به تعداد سرنشينان كشتى هستند؛ برخلاف پيروزى نظامى كه تشويق‏ها وتقديرها در پى دارد، و به جز خدا كسى مجاهد فرهنگى را تشويق نمى‏كند.

برخلاف جهاد نظامى كه غنايمى دارد، در جهاد فرهنگى غنيمت مادّى و دستمزدى دركار نيست. از اين رو براى اثربخشى و كارآيى جهاد فرهنگى در عرصه عمل بايد الزامهاى آن راپذيرفت. مانند:

1. در جهاد فرهنگى بايد توهين‏ها، قداست‏شكنى‏ها، استهزاءها را تحمل كرد و باشكيبايى به كار خود ادامه داد.

2. جهاد فرهنگى بايد تداوم يابد، چون نتيجه و ثمره آن آنى نيست، علاوه كه شبيخون‏فرهنگى دشمن نيز مقطعى نيست، تا وقتى دشمن در ميدان است، ما نيز بايد در ميدان‏مبارزه حضور داشته باشيم، حتى اگر دشمنان نيز از تبليغ و اهداف خود دست بردارند، مانبايد نسبت به تبليغ دين سست شويم و كنار بكشيم.

ابوعبداللَّه جعفى مى‏گويد: امام باقر(ع) به من فرمود: نزد شما يك مسلمان تا چند وقت‏مرزبان مى‏باشد؟ گفتم: چهل شبانه‏روز. فرمود: ولى مرزبانى ما تا پايان روزگار است. [لكن رباطنا الدّهر]  پيام‏اين روايت آن است كه مرزبانى از اسلام ناب و حق و حقيقت هميشه و تا پايان روزگار ادامه‏خواهد داشت و تعطيلى‏بردار نيست.

3. صبر و پايدارى. پايدارى در مقابل ناتوى فرهنگى پيروزى را نويد مى‏دهد و دشمن را دررسيدن به اهدافش ناكام مى‏گذارد. دشمن گاه با حجم سنگين تبليغات، افتراء و تهمت،بى‏آبرويى و… مى‏كوشد رقيب را از ادامه كار خسته كند، ولى قرآن مى‏فرمايد صبر و شكيبايى‏را پيشه خود سازيد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ. (آل عمران: 200)

اى مؤمنان، صبر كنيد و ايستادگى ورزيد و مرزها را نگهبانى كنيد و تقوا پيشه سازيد اميد است‏كه رستگار شويد.

4. دغدغه دين داشتن: در جهاد فرهنگى بايد دغدغه دين داشت و از بى‏تفاوتى بيرون آمد.امام على(ع) ضمن مقايسه نيروهاى عصر خود با نيروهاى عصر پيامبر(ص) در پيشبرد اسلام‏و دغدغه دين داشتن، با سرزنش يارانش فرمود:

وَ لَعَمرى لَو كُنّا نَأْتى ما أَتيتُم، ما قامَ لِلدّينِ عَمُودٌ، وَلا اَخْضَرَّ لِلايمانِ عُودٌ. [نهج‏البلاغه، خطبه 56، ص 106.]

به جانم سوگند! اگر ما در مبارزه مثل شمابوديم هرگز پايه‏اى براى دين استوار نمى‏ماند، وشاخه‏اى از درخت ايمان سبز نمى‏گرديد.

5. صدق و راستى. مجاهدان عرصه فرهنگ بايد بر سر عهدى كه با خدا بستند، صادقانه‏بايستند. »مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ.«(احزاب: 23)

زدودن پيرايه‏ها و رياكارى‏ها و آراسته شدن به صداقت و راستى، نصرت الهى را به ارمغان‏مى‏آورد و ابزار و شيوه‏هاى فرهنگى را كارآمد مى‏سازد.

امام على(ع) فرمود:

فَلمَّا رَأى اللَّهُ صِدقنا اَنزل بِعَدوّنا الكَبت و اَنزل علينا النّصر. [پيشين.]

آنگاه كه خداوند صدق و راستى ما را ديد شكست را بر دشمنانمان فرود آورد و بر ما يارى‏فرستاد.

6. توكّل. در عرصه جهاد فرهنگى ضمن فراهم ساختن مقدمات و بسترهاى فرهنگى،بايد به خدا توكل كرد و از هياهو و ارعاب و تهديد دشمن نهراسيد.

قُل لَن يُصِيبَنَا إِلَّا مَاكَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ. (توبه: 51)

بگو: »هيچ حادثه‏اى براى ما رخ نمى‏دهد، مگر آنچه خداوند براى ما نوشته و مقرّر داشته‏است؛ او مولا (و سرپرست) ماست؛ و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكّل كنند!«

هرچند كه جهاد فرهنگى مشكلاتى افزون بر جهاد نظامى دارد، ليكن پاداش آن برتر وچون سنتى حسنه هميشه جارى و سارى است. امام صادق(ع) از پيامبر(ص) نقل مى‏كند: هركس روش نيكى پديد آورد و آن را رواج دهد ثواب آن را مى‏برد و تا روز قيامت برابر پاداشى كه‏به عاملان آن سنت خوب مى‏دهند، به او نيز داده مى‏شود بدون آن كه از پاداش ديگران‏چيزى كاسته شود. [وسائل الشيعه، ج 15، ص 24، ح 19937.]  و اينكه در روايات مداد علماء از خون شهيدان برتر شمرده شده و براى‏مجاهدان فرهنگى، درجات، مغفرت و رحمت الهى نوشته شده در همين راستا تفسيرمى‏شود، چرا كه با جهاد فرهنگى، دين الهى حفظ و پيرايه‏ها و حملات به دين دفع وارزش‏هاى الهى پايدار مى‏مانند. [همان، ص 12، ح 19908.]

راهبردها وراهکارهای جهاد فرهنگی

راهبرد (استراتژى): به معناى روش و يا سياست كلّى براى نيل به هدف‏هاى معين است.همچنين هنر يا علمِ توسعه و به‏كارگيرى بهتر امكانات در جهت نيل به هدف معين را راهبردگويند. [فرهنگ علوم سياسى، على آقابخشى و مينو افشارى‏زاده، نشر چاپار، ص 660.]

راهكار: ترتيب، تركيب و ساختارهايى است كه انجام و تكميل، يا شيوه اجراى اهداف،وظايف، نيازها يا فرايندهاى معين را آسان يا ممكن مى‏سازد. [همان.]  در اين بخش از مقاله به‏راهبرد جهاد فرهنگى در تقابل با ناتوى فرهنگى مى‏پردازيم:

1. شناخت هدف، ابزار، شيوه و راهكارهاى دشمن، نخستين گام ضرورى در جهادفرهنگى است. مجاهدى كه دشمن را نمى‏شناسد، نمى‏تواند راهكارهاى مناسب مبارزه با او راطرّاحى كند. مقام معظم رهبرى فرمود:

هجوم فرهنگى را با تفنگ نمى‏شود جواب داد، تفنگ او قلم اوست… چشمها را بايد بازكرد؛صحنه را شناخت؛ مثل جنگ نظامى كه بدون شناسايى و بدون ديده‏بان و بدون داشتن وضعيت‏دشمن، چشمش را بيندازد پايين، برود جلو، شكست خواهد خورد؛ در جنگ فرهنگى هم‏همينطور است. [روزنامه رسالت، 69 / 3 / 13.]

امير مؤمنان(ع) به كميل فرمود:

يا كُميل ما مِن حَركَةٍ اِلّا وَ اَنتَ مُحتاجٌ اِلى مَعْرِفَتِهِ. [حسن ابن شعبه حرّانى، تُحف العقول، ترجمه احمد جنتى، ص 171.]

اى كميل! هيچ حركتى نيست مگر آن كه تو در آن به شناخت و آگاهى نيازمندى.

اين وظيه سنگين بر دوش مسئولان، انديشمندان، فرهيختگان و خواصّ است كه دشمن‏را خوب بشناسند و مردم را نيز بدان آگاه كنند. شناخت و آگاهى از برنامه‏هاى دشمن، به‏مثابه چراغى است كه با كاويدن تاريكى‏ها و چالش‏ها، به برنامه‏ريزى و طراحى درست كمك‏شايانى مى‏كند.

2. برنامه‏ريزى فرهنگى. پس از شناخت دشمن، برنامه‏ريزى لازم است؛ لذا مسئولان‏ارگانها، وزارتخانه‏ها، دفاتر فرهنگى و… مى‏بايست با هماهنگى، يك برنامه جامع و كامل راطراحى كنند. اين برنامه‏ريزى مى‏بايست از اين ويژگى‏ها برخوردار باشد:

2 – 1. كلان‏نگر و جامع. هرچند هدف‏هاى جزيى نيز نبايد فراموش شود، ليكن پرداختن‏به آنها نبايد مسئولان عرصه فرهنگى را از پرداختن به اهداف كلان و اساسى غافل كند.از اين رو مراكز تصميم‏گيرى، نقاط حسّاس و طرحهاى كلان و ريشه‏اى دشمن بايد در برنامه،هدف قرار گيرند.

2 – 2. آينده‏نگرى و پيش‏بينى توطئه‏هاى دشمن.

2 – 3. تنوع‏پذيرى و پرهيز از يكسان روى و تكرارى شدن.

2 – 4. مصون‏سازى نه محدوديت‏نگرى، يعنى به‏گونه‏اى برنامه‏ريزى شود كه افراد به‏ويژه‏جوانان با آگاهى و يا اختيار نه به اجبار و اكراه از آلودگى پرهيز كنند.

2 – 5. تقويت روحيه دشمن‏ستيزى و ايجاد تنفر قلبى نسبت به دشمن.

2 – 6. شورآفرينى و نشاطانگيزى و ايجاد رغبت و ذوق براى مقابله با دشمن.

2 – 7. هماهنگ‏سازى بين ارگانهاى فرهنگى مانند: سازمان صدا و سيما، وزارت ارشاداسلامى، سازمان تبليغات، دفتر تبليغات، ستادهاى نماز جمعه، دفاتر فرهنگى و… .

2 – 8. توجّه به اولويت پيشگيرى بر درمان؛ همانند بهداشت كه با شعار »پيشگيرى بهتر ازدرمان است« عمل مى‏كند.

2 – 9. توجّه به پيشگيرى از نفوذ دشمن در جامعه و مراكز فرهنگى، مانند: نفوذ درمطبوعات، رسانه‏ها، سينماها، دانشگاهها، اينترنت و سايت‏ها و… و در صورت نفوذ پاكسازى‏مراكز ياد شده.

2 – 10. تكيه بر هويت دينى و ملّى و دفاع از آنها. هويت دينى ما اسلام ناب محمّدى(ص)و هويت ملّى ما انقلاب اسلامى و فرهنگ و شاخصه‏هاى ملّى كشور ايران است، به اين‏فرهنگ غنى بباليم و خود را همرنگ دشمنان درنياوريم.

امام صادق(ع) فرمود: »خداوند به پيامبرى از پيامبرانش دستور داد به مؤمنان بگويد:لباس دشمنان را نپوشيد، غذاى دشمنان را نخوريد، به شيوه دشمنان من رفتار نكنيد كه دراين صورت شما نيز همانند آنان و جزو دشمنان من خواهيد شد.« [وسائل الشيعه، ج 3، ص 259.]

3. مبارزه جدّى با فساد و فحشاء. مهم‏ترين شيوه دشمنان دين به عنوان يك استراتژى،نشر فساد و فحشاء در جوامع اسلامى و دينى است. قرآن كريم يكى از حيله‏هاى شيطان رافراخواندن به فساد و فحشاء مى‏داند و مى‏فرمايد:

الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاءِ. (بقره: 268)

شيطان به شما وعده فقر مى‏دهد و شما را به فحشاء دعوت مى‏كند.

و در آيه 21 سوره نور مى‏فرمايد:

فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ.

او (شيطان) به فحشاء و زشتى دستور مى‏دهد.

در اين دو آيه به سه مسأله مهمّ: »فقر«، »فحشاء« و »منكر« اشاره شده است كه هر كدام‏مى‏تواند جامعه‏اى را به سقوط بكشاند. وقتى فقر و فساد و فحشاء پديد آمد، روح ايمان وجوانمردى و غيرت دينى و ملّى از بين مى‏رود و اندلسى ديگر پديد مى‏آيد.

مقام معظم رهبرى مى‏فرمايد: »قدرت‏هاى سلطه‏گر، بزرگ‏ترين عامل توجيه و نشرفسادند، فساد اخلاقى، فساد جنسى و فساد اعتقادى.« [نسل كوثر، ص 191، به نقل از: پيام انقلاب]  دشمنان مصداق اين آيه شريفه‏اند:»يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا؛ (نور: 19) دوست دارند كه فساد و فحشاء در ميان‏مؤمنان رواج يابد.« لذا در طول تاريخ به ويژه در فتح اندلس، بهره‏هاى لازم را از اين راهكاربرده‏اند. شهيد مطهرى در تبيين فتح اندلس به دست مسيحى‏ها مى‏نويسد: »نقشه‏اى كه‏مسيحيان براى تصرّف اندلس و بيرون كشيدن آن از دست مسلمانان كشيدند اين بود كه به‏صورت دوستى و خدمت، وسايل عيّاشى براى آنها فراهم كردند؛ باغها و بوستانها، وقف‏ساختن شراب شد. دختران زيبا و بى‏حجاب در خيابان‏ها به عشق و عاشق‏سازى پرداختند.سرگرمى‏ها شهوانى از هر جهت فراهم شد و روح ايمان و جوانمردى مُرد. پس از اين جريان‏بود كه توانستند مسلمانان را بى‏درنگ از دم تيغ بگذرانند. [امدادهاى غيبى، ص 42، صدرا.]

دشمن اگر ديروز با ابزار غير مدرن و فقط در كاباره‏ها و خيابانها توانسته بود جوانها را فاسدكند، امروز با ابزارهاى مدرن ديجيتالى (رايانه، اينترنت، سايت‏هاى مبتذل، ماهواره و هزاران‏فيلم و CD فاسد) به درون خانه‏ها نفوذ كرده و قهراً خطرش بيش از گذشته است. لذا مقابله بااو يك مبارزه جدّى مى‏طلبد و بايد اخطارهاى مقام معظم رهبرى را جدّى بگيريم كه‏مى‏فرمايد:

(دشمن) از طريق باندهاى فساد در تلاش است تا جوانان ما را به سوى تباهى سوق دهد، ولى مابا اين مفسدان در هر كجا باشند، با شدت برخورد مى‏كنيم، زيرا آنها را تباه كننده كشورمى‏دانيم. [روزنامه جمهورى اسلامى، 71 / 11 / 16.]

در قرآن كريم براى مبارزه و ريشه‏كنى فساد و فحشاء سخت تأكيد شده است. در يكجا مردم رااز نزديك شدن به فحشاء پرهيز مى‏دهد: »وَلاَ تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ؛ (انعام: 151)به فواحش، آشكار يا پنهان نزديك نشويد.« فواحش جمع فاحشه به معناى گناهانى است كه‏فوق‏العاده زشت و تنفرآميز و وسوسه‏انگيز است، مانند زنا و فحشاء. [تفسير نمونه، ج 6، ص 34.]

و در جاى ديگر به جمع‏آورى و زندانى كردن زنان خيابانى و فاحشه دستور مى‏دهد.»فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ؛ (نساء: 15) آنان را در خانه‏ها زندانى كنيد تا مرگشان‏فرارسد.« و در آيه ديگر رواج‏دهندگان فحشاء و فساد را به عذاب دردناك در دنيا و آخرت‏وعده مى‏دهد:

إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ. (نور: 19)

كسانى كه دوست مى‏دارند فحشاء در جامعه دينى رواج يابد، براى آنان عذاب دردناك در دنياو آخرت است.

اين احكام شديد به خاطر آن است كه فساد و فحشاء چون ميكروبهاى سريع التكثير،جامعه دينى را آلوده مى‏كند. و جامعه آلوده به فساد، جامعه‏اى است بى‏رمق و مرده كه نه تنهاقدرت دفاع از ميكروبهاى مهاجم را ندارد بلكه هويت خود را نيز از دست داده و به شى‏ءبى‏خاصيت تبديل مى‏شود. شما از يك عضو فاسد بدن و يا غذاى فاسد چه انتظارى داريد؟! به‏همين جهت مهاجمان فرهنگى، فساد و فحشاء را از قبيل: روابط نامشروع، بى‏بند و بارى،عريان‏گرايى، دامن‏زدن به گناهان، شراب‏خوارى و قمار را به صورت برنامه‏هاى سازمان‏يافته‏سرلوحه فعاليت‏هاى خود قرار دادند. بنابراين تنها با وجين علف‏هاى هرز جامعه است كه‏گلهاى باغستان جامعه دينى به گل مى‏نشيند.

4. گسترش امر به معروف و نهى از منكر

مسأله امر به معروف و نهى از منكر يك وظيفه همگانى است. »كُلّكم راعٍ وَ كُلّكُم مَسؤولٌ عَن‏رَعيتِه.« [سيوطى، جامع الصغير.]  پيامبر اعظم(ص) فرمود: »همه شما مسئوليد و نسبت به زير دستان خود وظيفه‏داريد!«

امر به معروف و نهى از منكر اساس همه اصلاحات است و ضامن بقاى دين. به گفته شهيدمطهرى: »امر به معروف و نهى از منكر، يگانه اصلى است كه ضامن بقاى اسلام و به اصطلاح‏علت مبقيه است. اصلاً اگر اين اصل نباشد اسلامى نيست، رسيدگى كردن دائم به وضع‏مسلمانان است. آيا يك كارخانه بدون بازرسى و رسيدگى دائم مهندسان متخصص قابل‏بقاست؟! اصلاً آيا ممكن است يك سازمانى همين‏طور به حال خود باشد، هيچ درباره‏اش فكرنكنيم و در همين حال به كار خود ادامه دهد! ابداً. جامعه نيز چنين است؛ يك جامعه اسلامى‏اينطور است، بلكه صد در صد برتر و بالاتر.« [مجموعه آثار، ج 17، ص 235.]

همه نيكى‏ها و حتى جهاد با آن عظمتش در مقابل اين فريضه الهى، چون يك قطره درمقابل درياست. امام على(ع) فرمود:

وَ ما اَعمالُ البِرِّ كُلُّها وَالجِهادُ فى سَبيلِ اللَّهِ عِند الاَمر بِالمَعروفِ وَالنَّهىِ عَن المُنكرِ اِلّا كَنَفثَةٍ فىبَحرٍ لُجّىٍ. [نهج‏البلاغه، حكمت 374، ترجمه محمد دشتى، ص 720.]

تمام كارهاى نيك (حتى) جهاد در راه خدا، در برابر امر به معروف و نهى از منكر، چون‏قطره‏اى (آب دهانى)، در برابر دريايى پهناور است.

امام باقر(ع) علت اين عظمت و جايگاه رفيع امر به معروف را چنين بيان مى‏فرمايد:

… چون در پرتو امر به معروف و نهى از منكر، فرائض برپا، راهها امن، كسب‏ها حلال، مظالم‏به صاحبانش بازگردانده، زمين آباد، حق از دشمنان گرفته مى‏شود و امر (حكومت) تحكيم‏مى‏يابد. [فروع كافى، ج 5، ص 56.]

امروز يكى از راهكارهاى دشمن خصوصى‏سازى دين و جدا كردن دين از سياست و جامعه‏و محصور كردن آن به درون خانه‏هاست. و اين يعنى مبارزه علنى با امر به معروف و نهى ازمنكر. بدين معنى كه شما به عنوان يك مسلمان حق ندارى ديگران را از فساد و فحشاء و منكرنهى كنى و با ميكروبها و منكرات و گناهان جامعه مبارزه نمايى، چون به حريم خصوصى آنان‏گام نهاده‏اى؟ وقتى چنين شد و امر به معروف جاى خود را به امر به منكر و زشتى‏ها داد،گناهان عادى و حتى قانونى مى‏شوند، قبحشان از ميان مى‏رود و جامعه گناه آلود به آبشخورشيطان تبديل مى‏گردد.

بنابراين امر به معروف و نهى از منكر كه دشمن به سوى آن نشانه رفته، يعنى مراقبت دائم‏از مؤمنان، جامعه دين‏مدارى و ارزش‏هاى معنوى، اخلاقى و استوارى انقلاب اسلامى و حفظبسترهاى سعادت‏خيز و تضعيف جبهه كفر و نفاق. احياى اين اصل به عنوان يك راهكار مهمّ‏در تقابل با ناتوى فرهنگى، فقط وظيفه دولت و حكومت نيست، يك وظيفه و فريضه همگانى‏است كه بايد براى سالم‏سازى محيط زيست خود و ريشه‏كن كردن منكران و فساد و ميكروبهاى‏مسرى گناه، بسيج شوند، وگرنه همه ضرر آن را خواهند ديد. شما اگر در كشتى نشسته باشيد،و فردى بخواهد كشتى را سوراخ كند، آيا به او اجازه مى‏دهيد؟! هرگز! چون مى‏دانيد سوراخ‏شدن كشتى، غرق شدن تمامى سرنشينان كشتى را در پى دارد.

5. احياى فرهنگ اسلام ناب محمدى(ص)

اسلام ناب، دين جهانشمول است. »ان الدين عند اللَّه الاسلام.« (آل عمران: 19) و با فطرت انسانهاهم آوا و هم‏سو است. اگر به درستى از آن تبليغ شود و شهد شيرين آن به كام انسانهاى تشنه‏برسد، قلب‏ها و دلها را به خود جذب مى‏كند و فطرتهاى الهى را شيفته خود مى‏سازد.

رهبر معظم انقلاب اسلامى خطاب به اساتيد فرمود: »بايد بكوشيد روحيه و فرهنگ‏اسلامى را ترويج كنيد.« [71 / 9 / 25 ديدار گروهى از زنان، به مناسبت ميلاد حضرت زهرا] ؛ »ما چرا بايد از صادر كردن توحيد، از صادر كردن اخلاق انبياء، ازصادر كردن روح فداكارى و اخلاص، از صادر كردن تزكيه اخلاقى به كشورهاى ديگر خجالت‏بكشيم؟ ما اين انقلاب را صادر مى‏كنيم. ما اگر بتوانيم توحيد و ترويج از مكتب انبياء و ارائه‏روش‏هاى انسانى، پاكيزه، طيب، طاهر، صبر، استقامت و ايثار را به كشورهاى ديگر صادر كنيم‏هيچ ابايى نداريم.« [ر. ك. حديث ولايت، ج 1، ص 246، سخنرانى 68 / 4 / 19.]  دشمن از خوبى‏ها، ارزش‏ها و اخلاق پيامبران مى‏ترسد، چرا كه حيات‏و زندگى خود را تنها در جامعه لائيك و ضد خدايى جست‏وجو مى‏كند، پس چرا از همين نقطه‏ضعف دشمن وارد نشويم و فرهنگ اسلام ناب را تبليغ نكنيم!

6. به شيوه تهاجمى عمل كردن، دشمنان اسلام ضعيف‏تر از آنند كه موفق شوند نور خدا راكه در نظام جمهورى اسلامى ايران تجلّى يافته، خاموش كنند.

يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ. (صف: 8)

مى‏خواهند نور خدا را با دهان (تبليغاتشان) خاموش كنند. ولى خدا نور خود را تمام مى‏كندگرچه مشركان را خوش نيايد.

ليكن واقعيتى را نمى‏شود انكار كرد و آن اينكه دشمنان با شيوه تهاجمى به ميدان آمده وجوامع اسلامى را مرعوب و تحت سيطره تبليغات گسترده خود درآورده‏اند. و شما مى‏دانيددر يك نبرد تنگاتنگ، پيوسته ابتكار عمل به دست كسى است كه حالت تهاجم به خود گرفته‏و با حالت دفاعى قرار دادن رقيب، قدرت تفكر و انديشه و برنامه‏ريزى درست را از او بازستانده‏باشد. امام على(ع) فرمود:

اُغزُوهُم قَبل اَن يَغزُوكُم، فَوَاللَّهِ ما غُزِىَ قومٌ قَطُّ فى عُقرِ دارِهم، اِلّا ذَلُّوا. [نهج‏البلاغه، خطبه 27، ترجمه محمد دشتى، ص 74.]

پيش از آنكه آنان با شما بجنگند، با آنان نبرد كنيد، به خدا سوگند، هر ملّتى كه درون خانه خودمورد هجوم قرار گيرد، ذليل خواهد شد.

امام خمينى(ره) آن رهبر فرزانه، بصير و هوشيار مى‏فرمود: »هميشه با بصيرت و بإے؛عع”ّل‏ددچشمانى باز به دشمنان خيره شويد و آنان را آرام نگذاريد كه اگر آرام گذاريد، لحظه‏اى‏آرامتان نمى‏گذارند.« [پيام نوروزى، 2 فروردين 1368.]

سه نكته در اين سخن نغز وجود دارد كه خود تأكيدى بر توجّه به راهكار تهاجم است.

الف. با بصيرت و چشمانى باز به دشمن خيره شويد. خيره شدن به دشمن نشان از توجّه ومراقبت كامل دارد، حتى يك لحظه هم نبايد از دشمنان غافل شد.

ب. آرام نگذاشتن دشمن. يعنى پيوسته به دشمن حمله كنيد، زندگى و آرامش را از اوبگيريد و نگذاريد با آرامش به سازماندهى و برنامه‏ريزى عليه شما بپردازد.

ج. چنين نيست كه اگر شما به دشمن كارى نداشته باشيد، او هم به شما كارى نداشته‏باشد، دشمنى و شرآفرينى و دردسر سازى دشمنان هميشگى است و پايانى ندارد.

7. برپايى نماز، دعا و احياى مساجد؛ اقامه نماز و دعا و قرآن و احياى مساجد به عنوان‏سنگر فرهنگى يكى از راهبردهاى مؤثّر در تقابل با ناتوى فرهنگى است. قرآن كريم به‏صراحت مى‏فرمايد:

إِنَّ الصَّلاَةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ. (عنكبوت: 45)

نماز از فحشاء و بدى‏ها بازمى‏دارد.

آرى نماز چنين است! اگر به درستى ادا شود چون هاله‏اى از نور قلب انسان را تسخيرمى‏كند و جايى براى آلودگى آن باقى نمى‏گذارد. در روايات، نماز به پنج بار شست‏وشوى بدن‏تشبيه شده است. اگر كسى در 24 ساعت پنج بار حمام كند، آيا در بدن او آلودگى ديده‏مى‏شود؟! وقتى دلى به راستى از طريق نماز، دعا و قرآن به سوى خدا رفت، قهراً از رفتن به‏سوى شيطان بازمى‏ماند، و به سوى گناه و فساد و فحشاء نمى‏رود. به اين روايت توجه كنيد:

جوانى از انصار پشت سر پيامبر(ص) نماز مى‏خواند، در عين حال آلوده به گناه زشتى بود.ماجرا را به پيامبر(ص) گفتند: فرمود: »اِنَّ صَلاته تَنهاهُ يَوماً.« سرانجام روزى نمازش او را از اين‏گناه بازمى‏دارد. [تفسير نمونه، ج 16، ص 287.]

دعا، سلاح مؤمن است، و چه سلاحى مؤثرتر و برنده‏تر از دعا در مقابل فرهنگ مبتذل‏دشمنان وجود دارد؟! مانند دعاى كميل، مناجات شعبانيه، دعاى عهد كه از سفارش‏هاى امام‏راحل مى‏باشند. [ر. ك. حديث ولايت، ص 288، پا به پاى آفتاب، ج 1، ص 183.]

قرآن عروة الوثقاى زمينيان در حركت به آسمان و ملكوت است، نور و هدايت و شفاى‏دل‏ها مى‏باشد. امام راحل(ره) حداقل هر ده روز يك بار قرآن را ختم مى‏كرد. [هفته‏نامه زن روز، شماره 774.]

مساجد، سنگرهاى مبارزه با دشمنان، پيوسته مورد حملات دشمنان بوده است، واحياى آنها دشمنان را در رسيدن به اهدافشان ناكام مى‏گذارد.

كشاندن پاى جوانها به مساجد و نماز، جاذبه‏دار كردن دعاها، مساجد، جلسات قرآن وسرمايه‏گذارى روى آنها بهترين راهكار مقابله با دشمنان فرهنگى است.

8. عمق بخشيدن به بصيرت دينى، سياسى و فرهنگى جامعه به‏ويژه جوانان.

تقويت بينش سياسى و باورهاى دينى چون عقبه‏اى مستحكم، جامعه به‏ويژه جوانان رادر برابر بمباران فرهنگى ناتو محافظت مى‏كند و او را در مقابل موجهاى سنگين تبليغاتى‏مقاوم مى‏سازد. چراغ معنويات و ايمان آنگاه پرفروغ است كه پشتوانه‏اى از بصيرت داشته‏باشد وگرنه فرد به خاطر ضعف ايمان و فقدان بصيرت دينى – سياسى مجذوب تبليغات‏پرزرق و برق و پرفريب دشمنان مى‏شود. همچنان كه قرآن مى‏فرمايد:

وَلِتَصْغَى إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لاَيُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُم مُقْتَرِفُونَ. (انعام: 113)

نتيجه (وسوسه‏هاى شيطان و تبليغات شيطان‏صفتان) اين خواهد شد كه دل‏هاى منكران‏قيامت، به آنها متمايل گردد؛ و به آن راضى شوند؛ و هر گناهى كه بخواهند، انجام دهند!

مقام معظم رهبرى در تبيين اين راهكار چنين مى‏فرمايد: »در خودتان بصيرت ايجادكنيد؛ قدرت تحليل در خودتان ايجاد كنيد؛ قدرتى كه بتواند از واقعيت‏هاى جامعه، يك‏جمع‏بندى ذهنى براى خودتان به وجود بياورد و چيزى را بشناسيد. اين قدرت تحليل خيلى‏مهمّ است. هر ضربه‏اى كه در طول تاريخ ما مسلمانان خورديم از ضعف قدرت تحليل بود. درصدر اسلام هم ضرباتى كه خورديم همين‏طور بوده… نگذاريد كه دشمن از بى‏بصيرتى وناآگاهى ما استفاده بكند و واقعيتى را واژگون جلوه دهد.« [سخنرانى، 77 / 11 / 20.]

»تمام مشكلاتى كه براى افراد يا اجتماعات بشر پيش مى‏آيد، بر اثر يكى از اين دو است؛ ياعدم بصيرت، يا عدم صبر. يا دچار غفلت مى‏شوند و واقعيت‏ها را تشخيص نمى‏دهند؛ حقايق‏را نمى‏فهمند؛ يا با وجود فهميدن واقعيات از ايستادگى خسته مى‏شوند.« [همان.]

9. افشاگرى و تبيين مواضع و اهداف دشمن. دشمن‏شناسى جزو اصول و اساس دين ماست.چنانچه دشمن را نشناسيم، نمى‏توانيم از او تبرّى داشته باشيم. تولّى و تبرّى بر شناخت‏دوست و دشمن استوار است. از اين رو از وظايف دست اندر كاران است كه ماهيت و اهداف‏دشمن را براى جامعه نمايان كنند و او را خوب بشناسانند. وقتى بچه‏اى از مار كشنده فرارمى‏كند كه ماهيت كشنده آن را درك كند وگرنه فريفته ظاهر خوش خط و خال آن مى‏گردد.

نكته قابل توجّه در افشاگرى و شناساندن دشمن اين است كه به شيوه منطقى واستدلالى و بيان واقعيات استوار باشد نه ناسزاگويى و پرداختن به سخنان ناهنجار كه ازفرهنگ اسلام ناب فاصله دارد. امير مؤمنان(ع) در گفتارى اصحابش را از شيوه بدگويى وناسزاگويى نهى كرد و راه افشاگرى را توصيه نمود:

اِنّى اُكره لَكُم اَن تَكُونوا سَبّابين، وَلكِنّكُم لَو وَصفتُم اَعمالَهم وَ ذَكرتُم حالَهم كانَ اَصوبَ فِى القَولِ‏وَ اَبلغَ فِى العُذْرِ. [نهج‏البلاغه، خطبه 206، ص 428.]

من خوش ندارم كه شما دشنام دهنده باشيد، امّا اگر كردارشان را تعريف و حالات آنان را بازگومى‏كرديد به سخن راست نزديك‏تر، و عذرپذيرتر بود.

10. تداوم و ايستادگى؛ يكى از مشكلات گريبانگير مجاهدان فرهنگى ابتر گذاشتن‏برنامه‏ها، رها كردن كار در وسط راه و نايستادن تا پايان عمل است. مقام معظم رهبرى‏مى‏فرمايد: »تمام مشكلاتى كه براى افراد يا اجتماعات بشر پيش مى‏آيد، بر اثر يكى از اين دواست: »يا عدم بصيرت« و يا »عدم صبر«. [سخنرانى، 72 / 11 / 20.]  صبر و ايستادگى در پاى عمل از عوامل مهم پيروزى‏است؛ و دشمن با اهرم‏هاى فشار روانى، ارعاب، ارهاب و حتى كشتن مى‏كوشد تا مجاهدان‏كم‏طاقت را از ميدان مبارزه بيرون راند. جهاد فرهنگى استقامت و پايدارى و حتى شهادت‏مى‏طلبد تا به پيروزى نهايى برسد. امام خمينى(ره) مى‏فرمايد:

اين روشن است كه شكستن فرهنگ شرق و غرب، بى‏شهادت ميسّر نيست، من بار ديگر ازمسئولين بالاى نظام جمهورى اسلامى مى‏خواهم كه از هيچ كس و هيچ چيز جز خداى بزرگ‏نترسند و كمرها را ببندند و دست از مبارزه و جهاد عليه فساد و فحشاى سرمايه‏دارى غرب‏و پوچى كمونيزم نكشند كه ما هنوز در قدم‏هاى اوّل مبارزه جهانى خود عليه غرب و شرقيم. [پيام نوروزى، 2 فروردين 1368.]

نتیجه گیری

بى‏ترديد »ناتوى فرهنگى« براى رسيدن به اهداف خود از همه توانايى‏ها و شيوه‏ها و راهكارهااستفاده مى‏كند و هدف او انهدام عقبه نظام اسلامى و دين و اخلاق مردم جهت براندازى يابى‏محتوا كردن جمهورى اسلامى مى‏باشد. دشمن در عرصه فرهنگى در پى اندلسى ديگراست تا به آسانى سنگرهاى از پيش تعيين شده را فتح كند. آنچه در اين نبرد كارساز است،جهاد فرهنگى و بسيج عمومى مسئولان و دست اندركاران فرهنگى را مى‏طلبد تا بابه‏كارگيرى راهبردها و راهكارهاى طراحى شده در تقابل با ناتوى فرهنگى پيروزى را نصيب‏خود سازند. مانند: شناخت راهكارهاى دشمن، برنامه‏ريزى فرهنگى، مبارزه جدى با فساد وفحشاء، گسترش امر به معروف و نهى از منكر، احياى فرهنگ اسلام ناب، تهاجمى عمل‏كردن، احياى نماز و دعا و مساجد، عمق بخشيدن به بصيرت دينى، سياسى و فرهنگى‏جامعه، افشاگرى مواضع دشمن و تداوم و ايستادگى جهت نيل به پيروزى كامل در تقابل باناتوى فرهنگى.